Leeuwen, ds. H. van - Hoe zalig is het volk

 Hoe zalig is het volk. Ook na ontvangen genade moet er nog zoveel afgebroken worden, opdat Christus meer en meer gekend worde, door het geloof. Ja, opdat zó de hoop al vaster worde op Hem, Die achter het voorhangsel is binnengegaan. Daarom wekte de profeet Zacharía de wedergekeerden uit Babel op, om bemoedigd voort te gaan: ‘Keert gijlieden weder tot de sterkte, gij gebondenen, die daar hoopt.’

De schrijver van de Hebreeënbrief spoort zijn lezers niet minder bemoedigend aan, om de voorgestelde hoop vast te houden. Hij doet dit ook zo treffend in het tiende hoofdstuk. Wanneer zó de hoop verlevendigd mag worden bij de worstelende pelgrims, zal het bekende doch schone lied van Psalm 89 weerklank vinden in hun ziel: ‘Hoe zalig is het volk dat naar Uw klanken hoort!’

DS. H. VAN LEEUWEN
Hendrik van Leeuwen werd op 10 mei 1906 in Den Haag geboren. Hij studeerde aan de Theologische Hogeschool van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Apeldoorn. Op 17 oktober 1940 werd hij in zijn eerste gemeente Ermelo bevestigd door prof. L. H. van der Meiden. Vervolgens diende hij de gemeenten van Tholen, Delft, Zaamslag, Arnhem, Rotterdam-West, Urk en Elburg. Na zijn emeritering in 1979 ging ds. Van Leeuwen in Driebergen wonen.

De predikant was redactielid van het blad Bewaar het Pand. Voor dit orgaan schreef hij regelmatig artikelen. Van zijn hand verschenen ook diverse preken. Ds. Van Leeuwen was afgevaardigde naar de generale synode van 1953 te Apeldoorn en naar enkele particuliere synoden.

Leed werd het predikantsgezin niet bespaard. 'Twee van onze kinderen, moesten we door de dood verliezen - een baby van drie weken en een zoon van dertig jaar - en twee onzer kinderen zijn lichamelijk gehandicapt', zo schreef de predikant eens in een terugblik op zijn leven.

INHOUD
1. De heerlijkheid van het gedurig brandoffer in schaduw en vervulling; Exodus 29 vers 42:
Het zal een gedurig brandoffer zijn bij uw geslachten aan de deur van de tent der samenkomst, voor het aangezicht des HEEREN.

2. De wenende zondares aan Jezus' voeten; Lukas 7 vers 37 en 38:
En staande achter aan Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en kuste Zijn voeten en zalfde ze met de zalf.
En de farizeeër die Hem genood had, zulks ziende, sprak bij zichzelven, zeggende: Deze, indien Hij een profeet was, zou wel weten wat en hoedanige vrouw deze is, die Hem aanraakt; want zij is een zondares.

3. Het anker der hoop van de wachtende Kerk
Weeszondag; Handelingen 1 vers 4:
Maar verwachten de belofte des Vaders, die Gij (zeide Hij) van Mij gehoord hebt.

En Hebreeën 6 vers 19 en 20:
Welke wij hebben als een anker der ziel, 't welk zeker en vast is, en ingaat in het binnenste des voorhangsels, waar de Voorloper voor ons is ingegaan, namelijk Jezus, naar de ordening Melchizedeks een Hogepriester geworden Zijnde in der eeuwigheid.

4. De bede om de Pinkstervoleinding; Pinksterpredicatie Openbaring 22 vers 17:
En de Geest en de bruid zeggen: Kom. En die het hoort, zegge: Kom. En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet.

Uitg. de Schatkamer, 116 pag. gebonden, Nieuw!