Verbeek, M.C. - Feike Asma organist

Een nog nieuw (laatste!) exemplaar van het boek van MC Verbeek over 'organist Feike Asma'

In Maassluis daalde als Feike ''s zondags speelde de vreugde van de orgelbank neer
 
Schrijven over Feike Asma is een hachelijke onderneming. Hij was onze meest bejubelde en onze meest omstreden organist. Voor- en tegenstanders hebben het puntje van hun podood op hem geslepen. Maar Asma bleef wie hij was: Voor vrijwel iedereen onze grootste organist. Kerkorganist met hart en ziel en con certorganist bij uitnemendheid. Bij zijn tachtigste geboortejaar heeft M. C. Verbeek, redacteur bij uitgeverij De Banier, een oprechte poging gedaan, zoals hij in het Woord vooraf van een fraai boekwerk zegt, een juist beeld van deze organist te schetsen. In hoeverre is Verbeek daarin geslaagd?

Ieder heeft zo z''n eigen verhaal over Feike Asma. Asma had er schoenendozen vol van bewaard. Verbeek mocht er van de nabestaanden uit putten. Met behulp daarvan stelde hij Asma''s levensverhaal samen. Hij koos een logische opzet. Met grove pennestreken schetst Verbeek eerst een beeld van de orgelsituatie in Europa en Nederland rond 1912, het geboortejaar van Asma. Dan volgt het tijdperk van Asma''s leermeester Jan Zwart, zijn muzikale jeugdjaren en zijn snel rijzende ster als organist via Leiden en Den Haag naar Maassluis.
 
Tussendoor is er natuurlijk het nodige rumoer rond Feike, zijn roem tot over onze grenzen, het hoogtepunt van zijn muzikale kunnen, de jubilea, de laatste jaren van de meester en zijn uitvaart. Dat laatste heet het einde van een orgeltijdperk. Niet om daarmee aan te geven dat er na Feike niets meer was, wel om te benadrukken dat hij op een heel bijzondere manier zijn muzikale stempel heeft gedrukt op onze orgelcultuur (145).

Ontboezemingen
Dit gedeelte beslaat 150 bladzijden van het kloeke boek en wordt verlucht met vaak fraaie foto''s. Als bijlagen volgen 50 pagina''s, waarin een zestal dicht bij Asma betrokkenen enkele ontboezemingen weergeeft, gevolgd door een overzicht van zijn nagelaten werken en een discografie. Vervolgens noemt Verbeek de door hem geraadpleegde bronnen en literatuur.
Het is opvallend hoe de grootheid van Asma door tal van woordvoerders die Verbeek aanhaalt onder woorden wordt gebracht. De schrijver onderstreept dat heel gul met aanhalingstekens en uitroeptekens. Asma''s roem voltrekt zich door heel het boek in stijgende lijn. Een aantal voorbeelden: „De fakkel, door Jan Zwart aangestoken, wordt door Feike brandende gehouden". ,Asma speelde niet, Asma lééfde daar". „Maar boven allen steekt torenhoog Feike Asma, die zijn tienduizenden versloeg". ,Als Feike zondags speelde, dan daalde de vreugde vanaf de orgelbank neer". „Feike Asma, de briljante Nederlandse orgelvirtuoos, de romanticus bij uitstek, de reus onder de Nederlandse organisten". De strijdbare Asma, zeldzaam in z''n soort, favoriet, klavierleeuw, organist pur sang, van onbeperkt meesterschap, virtuoos van groot kaliber, orgelmeester der romantiek, de grootste onder de groten en onze grootste organist.

In goede staat!