Brakel, Wilhelmus a - Toekomst voor Israel

Nieuw! Wilhelmus a - Toekomst voor Israel. Wilhelmus à Brakel geloofde dat de hele Joodse natie tot bekering zou komen. Maar dat betekende niet dat hij ook dacht dat al de Joden daadwerkelijk wedergeboren zouden worden. "Het volk zal verlost worden van de bediening des doods en overgaan tot de bediening van het Evangelie. Gans Israël zal tot de kerk behoren, zo dacht Brakel.”

De kerk is geworteld in Israël. Toch kwam juist binnen het christendom het antisemitisme sterk op. Hoe was de verhouding tussen Joden en christenen door de eeuwen heen? Vijf kenners laten hun licht schijnen over achtereenvolgens Thomas van Aquino, Johannes Calvijn, Wilhelmus à Brakel, Isaac da Costa en Hendrik Berkhof.

Wilhelmus à Brakel (1635-1711) geldt als een exponent van de positieve aandacht voor Israël die ten tijde van de Nadere Reformatie breed leefde. Ds. Meeuse, predikant van de gereformeerde gemeente te Goes en voorzitter van het deputaatschap voor Israël van zijn kerkverband, ziet binnen de Nadere Reformatie een veelkleurig palet aan opvattingen als het gaat om de toekomst van Israël. „De kanttekenaren verwachtten een massale bekering; in Hellenbroeks vragenboekje komt het thema niet aan de orde.”

De positieve aandacht voor de Joden ten tijde van de Nadere Reformatie kwam niet zozeer door goede contacten met Joden of iets dergelijks, maar was vooral te danken aan de invloed van de puriteinen, denkten sommige predikanten. „”The puritan hope” is spreekwoordelijk geworden voor de gedachte dat het Joodse volk nog tot bekering zou komen en dat dit een bloeitijd voor de kerk zou betekenen. Vooral de geschriften van Samuel Rutherford maakten wat dit betreft diepe indruk.”

Binnen de Nadere Reformatie zette Brakel nadrukkelijk eigen accenten. Zo verschilde Brakel van de anderen met zijn opvatting dat de duizend jaren van Openbaring 20 nog in de toekomst liggen. Meestal werd gedacht dat de duizend jaar betrekking hadden op de tijd waarin men al leefde. Brakel stond wel in lijn met andere nadere reformatoren als hij zegt dat de in Openbaring 20 genoemde zaken niet letterlijk genomen moeten worden. „Een tweeërlei wederkomst van Christus noemt Brakel een verzinsel van „de chiliasten of duizendjarigen.”

Een kenmerkend boekje!

Uitg. Frits Hardeman, 66 pag. pb. Nieuw!